شهروز نظری در مورد سیمین اکرامی مینویسد مینویسد:
سیمین اکرامی در حلقهٔ هنرمندان مهمی زندگی کرده؛ نفراتی مثل هانیبال الخاص و بهمن محصص. با این وجود هیچگاه نخواست تا از بلندگویهای و هوی آنها و دارودستهشان چیزی را فریاد بزند. همین خودداری خود خواسته و گوشه گزینی، احترام من به او را صد چندان میکند. بیشتر زنان هنر مدرن ایران در سکوت کار کردهاند، بعضیهاشان از بقیه ساکتتر بودهاند؛ سیمین از کم حرفترین آنهاست. طی این دههها هرگز ندیدم دربارهٔ خودش ادعایی کند، خودستایی داشته باشد یا زبان به گله و نقد کسی باز کند. هیچ توقعی از هیچکس نداشتهاست؛ حتی وقتی به او پیشنهاد گفتگو دادم، خیلی محجوب پرسید که چرا او را برای این مکالمه برگزیدهام؟ و من بیهیچ مجاملهای مینویسم که: سیمین از هنرش بزرگترست و این خصلت دستیابی نیست. همانطور که گفتم، سیمین اکرامی بیادعاست، مجسمههایش نیز مثل خودش هستند؛ کم حرف، آرام، سخت و صبور؛ لیلی گلستان سالها قبل دربارهٔ چشمانِ ترِا نمِ حس او نوشته بود. لیلی گلستان درست گفته بود، چشمان زیبای سیمین از مهربانی و حزن قابل زل زدن نیست و همین حالِ مادرانه و مشوش را در مجسمههایش نیز ساختهاست.
کتاب آثار سیمین اکرامی توسط نشر نظر در سال ۱۳۸۹ چاپ و منتشر شده است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.